Gnudi – kluski z ricotty we włoskim stylu

Porady:

• Z podanej proporcji powinno nam wyjść ok. 48 sztuk włoskich klusek, czyli otrzymamy porcje dla 5-6 osób.
• Gnudi musi być koniecznie zrobione z dobrej jakości sera. Jak powinna wyglądać włoska ricotta? Grudki muszą być wyraźnie widoczne, konsystencją przypomina ser twarogowy w kostce. Jeśli bardziej można ją porównać do sera z wiaderka, to znaczy, że trafiliśmy na produkt słabej jakości.
• Co zrobić, jeśli ricotta okazała się zbyt rzadka? Może uratować nas dodanie od 80 g do 160 g mąki pszennej. Do tego trzeba wbić 2 żółtka, białka nie będą nam potrzebne, możemy wykorzystać je do zrobienia bezy.
• Jeśli nie udało nam się kupić parmezanu, to bez problemu możemy zastąpić go grana padano.
• Gnudi smażone na maśle z szałwią to najpopularniejsza wersja, nieco rzadziej można spotkać bazylię, która u nas jest powszechnie dostępna, dlatego my stawiamy na taką wersję. Do tego mamy również wariant ze szpinakiem, który ma swoich zdecydowanych zwolenników i przeciwników. Ważne, żeby były to świeże listki, ponieważ tylko takie stworzą charakterystyczny, zniewalający aromat, który uwalnia się w czasie smażenia.
• Włoskie kluski wrzucamy na wrzątek, koniecznie partiami, jeśli będzie ich za dużo, mogą się skleić, znacznie obniży się temperatura wody, niestety nie wpłynie to korzystnie na efekt końcowy.
• Przed smażeniem kolejnych partii gnudi warto przetrzeć patelnię ręcznikiem papierowym do sucha. W ten sposób unikniemy przypalenia.
• Jeśli lubicie włoskie specjały, to polecamy również przepis na gnocchi, są podobne do naszych kopytek, ale robi się je startych surowych ziemniaków.
• Może się okazać, że kluski serowe po całkowitym chłodzeniu nadal nie będą miały zwartej, dość twardej konsystencji - wtedy cały proces trzeba wydłużyć o kolejne 12 godzin i po raz kolejny obtaczamy je w semolinie. To powinno pomóc.
• Semolinę możemy zamienić na polentę, czyli mąkę kukurydzianą lub kaszkę. To też opcja dla osób na diecie bezglutenowej.