Porady:
- Gulasz z mielonej wołowiny najczęściej serwuje się z ryżem na sypko lub pieczywem. Świetnym dodatkiem do tego sycącego dania jest domowa tortilla pszenna lub kukurydziana.
- Zamiast wody możemy użyć bulionu warzywnego lub wołowego.
- Zarówno kubańskie, jak i meksykańskie picadillo wymaga zrobienia sofrito, czyli bazy z podsmażonych warzyw, najczęściej czosnku, cebuli i papryki. To punkt wyjściowy również dla wielu hiszpańskich dań.
- Jeśli nie przepadamy za kolendrą, możemy ją zamienić na natkę pietruszki. Gulasz warto podawać z cząstkami limonki.
- Żeby danie można było przyrządzić jak najszybciej i bez zbędnego brudzenia naczyń, polecamy użycie już zmielonego mięsa. Jeśli jednak chcemy przepuścić je przez maszynkę samodzielnie, wykorzystajmy antrykot, rostbef, łatę lub mostek.
- Jeśli chcemy dodać potrawie nieco słodyczy i zbalansować kwaskowe nuty, możemy dodać do niej rodzynki.
- W sezonie letnim możemy wykorzystać świeże pomidory. Należy je sparzyć, obrać ze skórki i pozbawić gniazd nasiennych. Zimą sprawdzi się również przecier pomidorowy.
- Smakosze pikantnych potraw mogą dodać do sofrito papryczkę chili, np. jalapeño lub habanero (dla odważnych).
- Tego sztandarowego dania z Ameryki Łacińskiej nie należy mylić z potrawą sopa de picadillo. Jest to zupa typowa dla kuchni andaluzyjskiej, szczególnie popularna w Sewilli. Przygotowuje się ją z drobno siekanego drobiu, makaronu i jajek na twardo. Przypomina nieco nasz polski rosół domowy.
Notka redakcyjna:
Picadillo – przepis z różnych zakątków świata
Meksykańskie picadillo z ryżem, tacos, a może empanadas? Ten prosty gulasz z mielonej wołowiny i pomidorów stanowi samodzielne danie albo nadzienie do różnych sztandarowych dań kuchni latynoskiej. Powstaje na bazie sofrito, ale dodatki, jakie w nim znajdziemy, zależą od miejsca, w którym się go przyrządza. Zapraszamy na krótką wycieczkę po narodowych wariantach picadillo:
- Giniling, czyli wersja filipińska – na bazie wieprzowiny, często z dodatkiem sosu rybnego lub ostrygowego. W tym zakątku świata danie serwuje się z jajkami na twardo.
- Kubańskie picadillo – z hiszpańskim chorizo i białym wytrwanym winem. Popularnymi dodatkami są oliwki, kapary i rodzynki. Słodyczy dopełnia szczypta cynamonu. W kuchniach na Kubie można znaleźć tę potrawę podaną na puree z plantana. Idzie w parze z czarną fasolą.
- Picadillo z Portoryko – na bazie zielonego sofrito, bez dodatku pomidorów. Często używa się go jako nadzienia do empanadas.
- Meksykańskie picadillo – potrawa z ulicznych straganów. Stanowi nadzienie do tortilli, a także do faszerowanych papryczek chile relleno (w sosie nogada). Picadillo można także znaleźć wewnątrz tamales, czyli ciasta kukurydzianego gotowanego na parze.
Chili con carne czy picadillo?
Bardziej znane i popularne w Polsce meksykańskie chili con carne i picadillo to dania o podobnym smaku i zastosowaniu, ale różnym rodowodzie. Ta pierwsza potrawa pochodzi tak naprawdę z południowych Stanów Zjednoczonych i została rozpowszechniona w Europie jako danie typu tex-mex. Druga ma natomiast swoje korzenie w kuchni hiszpańskiej. Chili con carne nie istniałoby bez kukurydzy i fasoli (najczęściej czerwonej, czarnej lub pinto), podczas gdy picadillo często wzbogacane jest o ziemniaki lub dynię oraz groszek i marchewkę.
