Porchetta

Porady:

• Kontrolujmy czas pieczenia. Pieczeń wieprzowa powinna być miękka i krucha, ale nie może się rozpadać. Dla pewności sprawdźmy temperaturę za pomocą termometru z sondą. Środek mięsa powinien osiągnąć 76°C.
• W naszym przepisie znajduje się mieszanka kilku rodzajów ziół. Jednak to, jaki aromat ma tradycyjna porchetta, zależy od miejsca we Włoszech, w którym jest przyrządzana. W południowych i środkowych regionach przyprawia się ją rozmarynem, a nieco bardziej na północy będzie wypełniona dzikim koprem włoskim.
• Użyjmy świeżo zmielonego pieprzu. Jeśli mamy taką możliwość, wykorzystajmy pyłek kopru włoskiego. Jest to dosyć ekskluzywna przyprawa, ale ma niepowtarzalny aromat, który różni się nieco od smaku i zapachu nasion kopru. Jeśli nie udało nam się dostać świeżych ziół, możemy w ostateczności użyć suszonych.
• Postarajmy się o mięso dobrej jakości. Kupujmy je u sprawdzonego rzeźnika. Świeże składniki to klucz do uzyskania smacznej i aromatycznej pieczeni.
• Boczek możemy nadziać polędwiczką wieprzową. Podsypujemy wtedy mięso żelatyną, żeby kawałki skleiły się ze sobą podczas pieczenia.
• Jeśli chcemy się upewnić, że mięso będzie wyjątkowo miękkie i kruche, możemy natrzeć je przed pieczeniem solą wymieszaną z sokiem z kiwi lub papai. Owoce te uwalniają enzymy trawiące białko. Tak przygotowane mięso możemy zostawić na noc w lodówce. Pamiętajmy jednak, żeby wyjąć je na godzinę przed pieczeniem, żeby zyskało temperaturę pokojową.

Notka redakcyjna:

Porchetta – jak podawać?

Tradycyjna porchetta jest tak aromatyczna, że nie potrzebuje żadnych dodatków. Wystarczy, że pokroimy ją w plastry i podamy między dwoma kawałkami chleba, na przykład w formie ciepłej, grillowanej kanapki. Oprócz włoskiej bułki typu ciabatta, z której tradycyjnie przyrządza się panini, możemy użyć także pieczywa takiego jak:

• focaccia – puszysty placek, który najczęściej po prostu skrapia się oliwą, a także posypuje gruboziarnistą solą i świeżym rozmarynem.
• schiacciata – to toskańska wersja aromatycznego placka na drożdżach, jakim jest focaccia. Często podawana jako zamiennik chleba, dlatego świetnie sprawdzi się w połączeniu z porchettą.
• cassoni lub piadina – odmiany pieczywa przaśnego, czyli bez dodatku drożdży. Wyglądem przypominają meksykańską tortillę, ale przygotowuje się je wyłącznie z mąki pszennej.

Porchettę można przechowywać w całości w lodówce i kroić na zimno w plastry jak wędlinę. Mięso będzie wtedy odrobinę mniej miękkie, ale ciągle pyszne i aromatyczne. Możemy też w każdej chwili rozgrzać je w piekarniku lub opiekaczu. Ortodoksyjni entuzjaści tego włoskiego przysmaku nie pochwalają stosowania jakichkolwiek dodatków, ale mniej kategoryczni smakosze mogą sięgnąć po suszone pomidory, musztardę i smażoną cebulkę. Musimy jednak uważać, żeby nie zamaskować zanadto smaku pieczeni. Porchetta może być daniem obiadowym. Podawajmy ją z chrupiącymi warzywami (np. szparagami), pieczonymi ziemniakami i kieliszkiem czerwonego wina (najlepiej chianti).

Porchetta – przepis na jedno z najlepszych dań na świecie

Porchetta, czyli włoska pieczeń wieprzowa, należy do najbardziej legendarnych i tradycyjnych dań na świecie. Jest jednym z dwóch powszechnie rozpoznawanych produktów pochodzących z regionu Lacjum. Drugim jest pecorino romano, czyli twardy, owczy ser, dodawany m.in. do słynnego spaghetti carbonara. Źródła przepisu na porchettę można doszukiwać się już w starożytnym Rzymie. Danie przywędrowało za sprawą włoskich imigrantów do Stanów Zjednoczonych na początku XX wieku, gdzie często podawane jest na kanapce w towarzystwie sera provolone.