cukinia
Cukinia, znana również jako kabaczek lub courgette, to odmiana dyni zwyczajnej (Cucurbita pepo), której młode, niedojrzałe owoce są powszechnie spożywane. Najczęściej występuje w formie ciemnozielonej, ale istnieją także odmiany jasnozielone i żółte. Charakteryzuje się łagodnym smakiem oraz delikatną konsystencją, co czyni ją wszechstronnym składnikiem kulinarnym. Wykorzystywana jest zarówno na surowo, jak i po obróbce cieplnej. Może być smażona, pieczona, gotowana, faszerowana, grillowana lub marynowana.
Cukinia – składniki odżywcze
- Energia: 21 kcal
- Białko: 1,05 g
- Tłuszcz całkowity: 0 g
- Tłuszcze nasycone: 0 g
- Tłuszcze trans: 0 g
- Błonnik pokarmowy: 1,1 g
- Węglowodany ogółem: 4,21 g
- Cukry całkowite: 3,16 g
- Sód: 0 mg
- Potas: 222 mg
- Wapń: 21 mg
- Żelazo: 0,44 mg
- Witamina C: 12,6 mg
- Witamina D (D2 + D3): 0 IU
- Cholesterol: 0 mg
Cukinia – historia i pochodzenie
Cukinia pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej, gdzie była uprawiana przez rdzennych mieszkańców na długo przed przybyciem Europejczyków. Do Europy trafiła w okresie wielkich odkryć geograficznych, jednak dopiero we Włoszech w XIX wieku wyselekcjonowano jej odmiany spożywane w formie młodych owoców. Nazwa „cukinia” pochodzi od włoskiego słowa „zucchina”, co oznacza małą dynię. Obecnie uprawiana jest na całym świecie i powszechnie wykorzystywana w kuchni.
Cukinia – odmiany
- Black Beauty – klasyczna odmiana o ciemnozielonej skórce, często spotykana w handlu detalicznym.
- Gold Rush – cukinia o intensywnie żółtej skórce, o nieco łagodniejszym smaku.
- Costata Romanesco – odmiana włoska, prążkowana, z jasnozieloną skórką i wyraźniejszym smakiem.
- Tondo di Nizza – kulista cukinia, idealna do faszerowania.
- Zephyr – dwukolorowa odmiana (żółtozielona), delikatna i estetyczna wizualnie.
Rodzaje cukinii
- Cukinia surowa
- Cukinia mrożona (w postaci kostek lub plasterków)
- Cukinia grillowana (gotowa do spożycia lub do dalszej obróbki)
- Cukinia suszona (rzadziej spotykana, wykorzystywana do zup i potraw jednogarnkowych)
- Cukinia marynowana (w zalewach octowych lub słodko-kwaśnych)
- Cukinia pieczona lub smażona (często w formie placków lub chipsów)
Cukinia – zamienniki
- Bakłażan - ma podobną konsystencję po obróbce cieplnej, ale bardziej gąbczastą strukturę. Wymaga krótszego smażenia lub pieczenia. Nie wpływa istotnie na proporcje, ale zmienia smak potrawy.
- Ogórek - może być używany jako surowy odpowiednik w sałatkach. Nie nadaje się do gotowania ani pieczenia. Wymaga odsączenia z nadmiaru wody.
- Dynia hokkaido - nadaje się do pieczenia i przygotowywania zup. Jest słodsza i ma gęstszą strukturę, dlatego należy zmniejszyć jej ilość w przepisie o około 10%.
- Kalarepa - dobrze sprawdza się w wersji surowej i gotowanej, jest jednak twardsza i nieco bardziej wyrazista w smaku. Czas gotowania należy wydłużyć o kilka minut.
Co zrobić z cukinii?
Cukinia to wszechstronny składnik kuchni śródziemnomorskiej, francuskiej, włoskiej, bałkańskiej oraz polskiej. Wykorzystywana jest do przygotowywania zup kremów, leczo, placków, zapiekanek, dań stir-fry, potraw z grilla oraz jako składnik warzywnych makaronów (np. spiralizowany makaron z cukinii). Nadaje się również do faszerowania mięsem, ryżem lub kaszą, a także do konserwowania w formie przetworów i marynat.
Jak przechowywać cukinię?
Cukinię najlepiej przechowywać w lodówce, w dolnej szufladzie na warzywa, w luźno zamkniętej torbie foliowej lub papierowej. W takich warunkach utrzymuje świeżość przez około 4–5 dni. Nie należy jej myć przed schowaniem, aby nie przyspieszać procesu psucia. Cukinię można również zamrozić – najpierw należy ją umyć, pokroić (np. w kostkę lub plasterki), zblanszować przez 2–3 minuty, następnie schłodzić i zamrozić. Przechowywana w formie mrożonej, zachowuje przydatność do spożycia przez okres do 12 miesięcy.
