korzeń imbiru
Opis ogólny
Korzeń imbiru, znany również jako imbir zwyczajny, imbir lekarski lub kłącze imbiru, to podziemna część rośliny Zingiber officinale. Charakteryzuje się intensywnym, lekko piekącym smakiem oraz aromatem o nutach cytrusowych i kamforowych. Ze względu na swoje właściwości organoleptyczne znajduje szerokie zastosowanie w kuchniach Azji Południowo-Wschodniej, a także jako przyprawa w cukiernictwie i daniach wytrawnych. Imbir dostępny jest w wielu postaciach – świeżej, suszonej, mielonej, marynowanej lub kandyzowanej – co czyni go wszechstronnym składnikiem kulinarnym.
Korzeń imbiru – składniki odżywcze
Informacje dotyczą: korzenia imbiru surowego, porcja 100 gskładniki:
- Wartość energetyczna: 100 kcal
- Białko: 0 g
- Tłuszcze całkowite: 0 g
- Sód: 0 mg
- Węglowodany przyswajalne: 20 g
Korzeń imbiru – historia i pochodzenie
Imbir pochodzi z południowej części Azji i był jedną z pierwszych przypraw eksportowanych z Azji do Europy przez starożytnych handlarzy arabskich. Jego kulinarne zastosowanie sięga tysięcy lat wstecz – w Indiach i Chinach stanowił ważny składnik codziennej diety. Do Europy dotarł już w czasach Cesarstwa Rzymskiego i odtąd zyskał popularność w kuchni europejskiej, zwłaszcza jako przyprawa do wypieków i napojów.
Korzeń imbiru – odmiany
- Imbir chiński (Zingiber officinale var. chinense) – najczęściej spotykany w handlu globalnym, o intensywnym aromacie i miękkiej skórce.
- Imbir indyjski – mniejsze, bardziej włókniste kłącza, często wykorzystywane w kuchni południowoindyjskiej.
- Imbir tajski – o ostrzejszym smaku, często stosowany świeży w kuchni azjatyckiej.
- Imbir jamajski – o jasnym miąższu, delikatnym smaku i wyższej zawartości olejków eterycznych.
Rodzaje korzenia imbiru
- Korzeń imbiru świeży – stosowany do sosów, marynat, dań azjatyckich i napojów.
- Korzeń imbiru suszony – dostępny w całości lub w plastrach, wykorzystywany w mieszankach przypraw i potrawach jednogarnkowych.
- Korzeń imbiru mielony – dodawany do ciast, ciasteczek, pierników i mieszanek przypraw korzennych.
- Korzeń imbiru marynowany – znany z kuchni japońskiej (gari), podawany do sushi.
- Korzeń imbiru kandyzowany – stosowany jako przekąska lub dodatek do deserów.
- Korzeń imbiru mrożony – dostępny w formie startych porcji lub całych kawałków; gotowy do użycia w potrawach bez konieczności wcześniejszego przygotowania.
Korzeń imbiru – zamienniki
- Suszony imbir – może zastąpić świeży, jednak należy zastosować mniejszą ilość. Zazwyczaj 1/4 łyżeczki mielonego imbiru odpowiada 1 łyżeczce świeżego startego imbiru.
- Galangal – kłącze o wyraźnie cytrusowym smaku; stosowane głównie w kuchni tajskiej jako zamiennik imbiru w daniach egzotycznych, choć ma odmienny smak.
- Mieszanki przypraw korzennych (np. przyprawa do piernika) – tylko do wypieków; należy uwzględnić obecność dodatków, takich jak cynamon czy goździki.
- Trawa cytrynowa – często używana w kuchni tajskiej; może częściowo zastępować imbir w daniach orientalnych, nie nadaje jednak potrawom pikantności.
Co zrobić z korzeniem imbiru?
Korzeń imbiru jest istotnym składnikiem wielu kuchni świata – szczególnie azjatyckiej, indyjskiej, tajskiej i japońskiej. Wykorzystywany jest do przygotowania curry, zup, marynat, napojów rozgrzewających, a także jako przyprawa do ciast, konfitur i słodyczy. W kuchni europejskiej imbir pojawia się zazwyczaj w postaci mielonej w wypiekach korzennych, takich jak pierniki czy bożonarodzeniowe ciasteczka. Może stanowić również składnik domowych napojów ziołowych, lemoniad oraz syropów do drinków. W kuchni japońskiej cienko krojony i marynowany imbir stanowi dodatek do sushi.
Jak przechowywać korzeń imbiru?
Świeży korzeń imbiru najlepiej przechowywać w chłodnym i suchym miejscu, najlepiej w lodówce – owinięty ręcznikiem papierowym i umieszczony w pojemniku plastikowym wytrzyma do kilku tygodni. Obrany i starty imbir można trzymać w lodówce w szczelnie zamkniętym pojemniku przez kilka dni. Imbir można również zamrozić – najlepiej w postaci całych kawałków (obranych lub nie), startych porcji albo drobno posiekanych – i używać bez rozmrażania. Suszony i mielony imbir powinien być przechowywany w szczelnie zamkniętym pojemniku, w suchym i chłodnym miejscu, z dala od światła, dzięki czemu zachowa jakość przez kilka miesięcy.
