liść laurowy
Liść laurowy, znany również jako liść bobkowy lub liść wawrzynu szlachetnego, to popularna przyprawa stosowana głównie w kuchni europejskiej i śródziemnomorskiej. Pozyskiwany jest z wiecznie zielonego drzewa o nazwie wawrzyn szlachetny (Laurus nobilis), którego liście po wysuszeniu nabierają charakterystycznego, korzenno-gorzkiego aromatu. Ma twardą, skórzastą strukturę i służy głównie do aromatyzowania potraw podczas gotowania, po czym zwykle jest usuwany przed podaniem. Stosowany jest głównie w formie suszonej, ponieważ w tej postaci jego aromat jest bardziej skoncentrowany i stabilny.
Liść laurowy – składniki odżywcze
Liść laurowy, suszony, porcja 1 g
- Energia: 0 kcal
- Białko: 0 g
- Tłuszcze całkowite: 0 g
- Cukry: 0 g
- Węglowodany (różnica): 0 g
- Sód: 0 mg
- Cholesterol: 0 mg
Liść laurowy – historia i pochodzenie
Liść laurowy pochodzi z regionu wschodniego basenu Morza Śródziemnego i Azji Mniejszej, gdzie wawrzyn szlachetny występował naturalnie w stanie dzikim. Roślina była symbolem chwały i triumfu już w starożytności – wieńce laurowe, noszone przez zwycięzców igrzysk olimpijskich i cesarzy rzymskich, sporządzano właśnie z liści tego drzewa. W kuchni liść laurowy stosowany był od wieków jako przyprawa konserwująca i aromatyzująca. Współcześnie uprawiany jest komercyjnie m.in. we Włoszech, Turcji, Maroku i Kalifornii.
Liść laurowy – odmiany
- Wawrzyn szlachetny (Laurus nobilis) – jedyna dopuszczona do zastosowań kulinarnych odmiana liścia laurowego
Rodzaje liścia laurowego
- Liść laurowy suszony – najpowszechniejsza forma dostępna w handlu, o skoncentrowanym aromacie
- Liść laurowy świeży – rzadziej spotykany, o delikatniejszym aromacie; wymaga krótszego gotowania
- Liść laurowy sproszkowany – forma mielona, mniej popularna, stosowana do doprawiania sosów i mieszanek przyprawowych
Liść laurowy – zamienniki
- Ziele angielskie – posiada podobne właściwości aromatyczne; należy jednak stosować je ostrożnie, ponieważ ma silniejszy smak
- Tymianek – szczególnie w daniach duszonych może zastąpić liść laurowy, w ilości około 1/2 łyżeczki suszonego tymianku na 1 liść laurowy
- Rozmaryn – jego olejkowy aromat dobrze komponuje się z daniami mięsnymi; należy stosować go oszczędnie ze względu na intensywność smaku
- Liście cytrynowca kaffir – wykorzystywane głównie w kuchni azjatyckiej jako zamiennik w daniach orientalnych; nie są jednak bezpośrednim odpowiednikiem
Co zrobić z liściem laurowym?
Liść laurowy stosowany jest głównie w kuchniach europejskich, szczególnie śródziemnomorskiej, niemieckiej, francuskiej oraz bałkańskiej. Wykorzystuje się go w gulaszach, zupach, daniach jednogarnkowych, marynatach i kiszonkach. Dodawany jest do dań mięsnych, rybnych, rosołów oraz sosów – zwykle na początku gotowania, aby miał czas uwolnić swoje olejki eteryczne. Znajduje też zastosowanie w garmażerii jako składnik mieszanek przyprawowych do pasztetów lub galaret mięsnych. Przed podaniem należy usunąć go z potrawy ze względu na twardą strukturę i możliwość podrażnienia przewodu pokarmowego.
Jak przechowywać liść laurowy?
Liść laurowy najlepiej przechowywać w szczelnie zamkniętym, suchym pojemniku, z dala od światła i źródeł ciepła – dzięki temu zachowuje swój aromat przez około 12 miesięcy. Liście powinny być przechowywane w całości i rozdrabniane bezpośrednio przed użyciem, co pozwala uzyskać maksymalny efekt zapachowy. Świeże liście laurowe można również zamrozić, co pozwala przedłużyć ich trwałość i zachować bardziej subtelny aromat niż w wersji suszonej. W przypadku liścia laurowego w postaci sproszkowanej należy unikać kontaktu z wilgocią i przechowywać go w hermetycznym pojemniku.
