panko

Panko, znane również jako japońska bułka tarta lub japońska panierka, to lekki, chrupiący składnik wykorzystywany do panierowania potraw, zwłaszcza w kuchni azjatyckiej. W odróżnieniu od klasycznej bułki tartej, panko wytwarza się z białego pieczywa (bez skórki), które najpierw się suszy, a następnie rozdrabnia w sposób nadający okruchom charakterystyczną, płatkową strukturę. Panko ma delikatną teksturę i po usmażeniu tworzy równomierną, lekką i chrupiącą powłokę. Stosuje się je nie tylko w daniach smażonych, lecz także jako posypkę do zapiekanek lub składnik farszów. Nie zawiera przypraw, co czyni je dodatkiem neutralnym pod względem smakowym.

Panko – składniki odżywcze

Produkt: panko (suszone okruchy białego pieczywa), porcja: 100 gramów:
• Energia: 357 kcal
• Białko: 14,29 g
• Tłuszcze ogółem: 1,79 g
– Tłuszcze nasycone: 0 g
– Tłuszcze trans: 0 g
• Błonnik pokarmowy: 3,6 g
• Węglowodany: 71,43 g
– Cukry ogółem: 3,57 g
– Cukry dodane: 3,6 g
• Sód (Na): 357 mg
• Potas (K): 143 mg
• Wapń (Ca): 18 mg
• Żelazo (Fe): 0 mg
• Cholesterol: 0 mg
• Witamina D (D2 + D3): 0 IU

Panko – historia i pochodzenie

Panko wywodzi się z Japonii, gdzie zyskało popularność jako lekka alternatywa dla tradycyjnej bułki tartej, szczególnie w daniach smażonych, takich jak tonkatsu (japoński kotlet schabowy). Termin „panko” pochodzi od japońskich słów „pan” (z portugalskiego „pão” – chleb) oraz „ko” (mąka, proszek), co odzwierciedla sposób jego wytwarzania. Wprowadzenie chleba do kuchni japońskiej zawdzięczamy portugalskim misjonarzom w XVI wieku, lecz współczesna forma panko rozwinęła się wraz z rozwojem kuchni japońskiej w XX wieku. Obecnie panko stosuje się na całym świecie – zarówno w gastronomii profesjonalnej, jak i w domach.

Panko – odmiany

• Panko jasne – produkowane z białego pieczywa bez skórki, o neutralnym smaku i jasnym kolorze; najczęściej stosowane.
• Panko pełnoziarniste – wytwarzane z pieczywa pełnoziarnistego, o ciemniejszym kolorze i bardziej intensywnym, zbożowym smaku.
• Panko gruboziarniste – o większych okruchach, używane tam, gdzie wymagana jest grubsza struktura panierki.
• Panko z dodatkami (np. zioła, przyprawy) – rzadziej spotykane wersje z dodatkami smakowymi, wykorzystywane głównie w gotowych produktach.

Rodzaje panko

• Panko suche – najczęściej spotykana forma, gotowa do użycia, o długim terminie przydatności do spożycia.
• Panko świeże – rzadziej dostępne, obecne głównie w Japonii lub w wyspecjalizowanych sklepach azjatyckich; o wyższej wilgotności.
• Panko mrożone – spotykane sporadycznie, stosowane w gastronomii przemysłowej lub cateringu; wymaga rozmrożenia przed użyciem.

Panko – zamienniki

• Klasyczna bułka tarta – ma drobniejszą i bardziej zwartą strukturę, co daje inny efekt końcowy; można użyć jej w nieco mniejszej ilości, aby uniknąć zbyt grubej panierki.
• Pokruszone płatki kukurydziane – dają chrupkość zbliżoną do panko; należy rozdrobnić je przed użyciem i stosować w podobnych ilościach.
• Pokruszone krakersy lub suchary – w zależności od rodzaju mogą być bardziej słone lub cięższe; warto zwrócić uwagę na zawartość soli i smak dania.
• Tosty lub suche pieczywo domowej roboty – starte na grubych oczkach, dobrze zastępują panko, zwłaszcza w potrawach pieczonych.

Co zrobić z panko?

Panko stosuje się głównie w kuchni japońskiej, koreańskiej i chińskiej do panierowania mięs, ryb oraz warzyw przeznaczonych do smażenia w głębokim tłuszczu lub piekarniku. To składnik charakterystyczny dla dań takich jak tonkatsu, katsu curry, ebi fry czy tempura. W kuchni europejskiej zyskuje popularność jako chrupiąca warstwa do zapiekanek, gratinów, makaronów z serem lub jako kruszonka do dań warzywnych. Panko sprawdza się również jako środek wiążący w kotletach mielonych, burgerach czy farszach.

149 ocen

0 komentarzy