pasztet do smarowania
Opis ogólny
Pasztet do smarowania, zwany także pasztetem kanapkowym lub pastą mięsno-warzywną, to produkt o kremowej konsystencji, przeznaczony najczęściej do bezpośredniego spożycia na pieczywie. Skład pasztetu może się różnić w zależności od receptury, jednak typowo zawiera mięso (np. wieprzowe, drobiowe lub wątróbkę), tłuszcz, przyprawy oraz dodatki warzywne. Występuje zarówno w wersji konserwowej, jak i świeżej. Pełni funkcję wygodnego dodatku śniadaniowego, a także bywa składnikiem farszów lub przystawek.
Pasztet do smarowania – składniki odżywcze
informacje o gramaturze: Wartości przedstawione poniżej dotyczą porcji pasztetu do smarowania o masie 100 gramów (produkt gotowy do spożycia).składniki:
- Energia: 179 kcal
- Białko: 10,71 g
- Tłuszcz ogółem: 10,71 g
- – w tym kwasy tłuszczowe nasycone: 5,36 g
- Cholesterol: 143 mg
- Błonnik pokarmowy (włókno): 0 g
- Węglowodany ogółem: 8,93 g
- – w tym cukry proste: 1,79 g
- Sód: 696 mg
- Żelazo: 2,57 mg
- Witamina A: 13 393 IU
- Witamina C: 0 mg
- Wapń: 0 mg
Pasztet do smarowania – historia i pochodzenie
Pasztet do smarowania wywodzi się z tradycji kuchni europejskiej, zwłaszcza niemieckiej i francuskiej, gdzie już w średniowieczu znane były różne formy mięsnych past. Rozpowszechnienie pasztetu jako produktu kanapkowego nastąpiło w XIX i XX wieku wraz z rozwojem przetwórstwa spożywczego. W Europie Wschodniej, w tym w Polsce, popularne stały się wersje z wątróbką i podrobami, produkowane zarówno przemysłowo, jak i w gospodarstwach domowych.
Pasztet do smarowania – odmiany
- Pasztet z wątróbki (drobiowej, wieprzowej, wołowej)
- Pasztet mięsny (np. wieprzowy, drobiowy, cielęcy)
- Pasztet wegetariański (np. z ciecierzycy, soczewicy, warzyw korzeniowych)
- Pasztet rybny (np. z makreli, łososia)
- Pasztet pieczony (w brytfannie, podawany na zimno w plastrach)
Rodzaje pasztetu do smarowania
- świeży (dostępny w ladach chłodniczych, wymagający przechowywania w lodówce)
- konserwowy (z długim terminem przydatności do spożycia, pakowany hermetycznie lub w puszkach)
- słoikowy (zamknięty w słoikach, często domowej roboty lub rzemieślniczy)
- smarowidło warzywno-mięsne (wariant o luźniejszej konsystencji, przeznaczony do rozsmarowywania)
- mrożony (rzadziej spotykany, wymaga rozmrożenia przed spożyciem)
Pasztet do smarowania – zamienniki
- Hummus – roślinna pasta z ciecierzycy; dobra alternatywa dla osób unikających mięsa, pasuje do podobnych potraw, różni się smakiem, ale proporcje w przepisach nie wymagają modyfikacji.
- Pasta z wędzonej ryby – może zastąpić pasztet rybny lub mięsny w przystawkach, jednak ma bardziej intensywny smak i zapach.
- Pasta z soczewicy – alternatywa wegetariańska, szczególnie do kanapek lub nadzień; proporcje w przepisie bez zmian.
- Guacamole – odpowiednie w przepisach wymagających smarowidła o miękkiej konsystencji, jednak jego profil smakowy i aromat są całkowicie odmienne.
- Smalec roślinny – alternatywa dla pasztetu ze względu na rozsmarowywalną konsystencję, szczególnie w kuchni wegańskiej.
Co zrobić z pasztetu do smarowania?
Pasztet do smarowania jest szeroko wykorzystywany w kuchni europejskiej, zwłaszcza środkowoeuropejskiej i niemieckiej. Najczęściej podaje się go na zimno na pieczywie, jako element codziennych kanapek lub przekąsek. Stosowany bywa także jako składnik farszu do wytrawnych naleśników, pierogów lub pasztecików. W wersji dekoracyjnej może być serwowany na krakersach, grzankach, w formie tartinek i przystawek typu finger food. Kuchnie regionalne – m.in. polska, węgierska, czeska – wykorzystują pasztet do smarowania w daniach domowych i świątecznych.
Jak przechowywać pasztet do smarowania?
Pasztet do smarowania należy przechowywać w warunkach chłodniczych, najlepiej w temperaturze od 0°C do 5°C. Produkt świeży (niepasteryzowany) należy spożyć w ciągu kilku dni od otwarcia opakowania. W formie konserwowej lub słoikowej może być przechowywany w temperaturze pokojowej do momentu otwarcia. Po otwarciu należy trzymać go w lodówce i spożyć w terminie wskazanym przez producenta, zwykle w ciągu 2–3 dni. Pasztet można również zamrozić, choć jego konsystencja może ulec zmianie – należy go szczelnie zapakować i spożyć w ciągu 1–2 miesięcy od zamrożenia.
