pierś z indyka
Pierś z indyka, znana również jako filet z indyka lub mięso z piersi indyka, to chude, białe mięso pozyskiwane z górnej części tuszy indyczej. Stanowi popularny składnik w kuchniach na całym świecie ze względu na neutralny smak, który łatwo dopasować do wielu przypraw i technik kulinarnych. Jest często wybierana do dań smażonych, pieczonych, gotowanych na parze lub grillowanych. W porównaniu z innymi rodzajami drobiu cechuje się niską zawartością tłuszczu oraz zwartą strukturą mięśniową, co wpływa na sposób jej przygotowania.
Pierś z indyka – składniki odżywcze
- Energia: 123 kcal
- Białko: 28,07 g
- Tłuszcz ogółem: 0,88 g
- Kwasy tłuszczowe nasycone: 0 g
- Węglowodany (różnica): 0 g
- Cholesterol: 44 mg
- Sód (Na): 53 mg
- Żelazo (Fe): 1,26 mg
Dane dotyczą surowej piersi z indyka w ilości 100 g.
Pierś z indyka – historia i pochodzenie
Pierś z indyka pochodzi z dzikiego indyka (Meleagris gallopavo), ptaka rodzimego dla Ameryki Północnej, hodowanego już przez rdzennych mieszkańców na długo przed pojawieniem się Europejczyków. Mięso to stało się częścią kuchni europejskiej po sprowadzeniu indyków na kontynent w XVI wieku. Obecnie mięso z piersi indyka jest powszechnie dostępne na wszystkich kontynentach, a jego produkcja odbywa się na szeroką skalę przemysłową, głównie w Stanach Zjednoczonych, Niemczech i Polsce.
Pierś z indyka – odmiany
- Pierś z indyka biała (bez skóry i kości) – klasyczna forma mięśnia piersiowego z tuszy indyczej
- Pierś z indyka ze skórą – zawiera naturalną otoczkę tłuszczową, wpływającą na smak i teksturę podczas obróbki termicznej
- Filet z piersi indyka – przycięty i oczyszczony kawałek mięsa bez ścięgien i błon
Rodzaje piersi z indyka
- Świeża (chłodzona) – dostępna w ladach chłodniczych, przeznaczona do natychmiastowego spożycia lub krótkotrwałego przechowywania
- Mrożona – zamrożona bezpośrednio po uboju; zachowuje cechy sensoryczne przez kilka miesięcy
- Marynowana – pierś wcześniej zamarynowana w przyprawach lub solance; często pakowana próżniowo
- Gotowana lub wędzona – wykorzystywana w przetwórstwie jako produkt gotowy do spożycia (np. wędliny z piersi indyka)
Pierś z indyka – zamienniki
- Pierś z kurczaka – najbliższa pod względem struktury i smaku; można stosować w tej samej gramaturze i technikach obróbki
- Polędwiczka wieprzowa – alternatywa w daniach grillowanych lub pieczonych; wymaga nieco krótszego czasu obróbki
- Tofu (do dań wegetariańskich) – zamiennik białkowy o neutralnym smaku, dobrze chłonie przyprawy; wymaga dostosowania czasu i techniki smażenia
- Filet z dorsza (wersja rybna) – lekka alternatywa, szczególnie do duszenia lub gotowania na parze; nie sprawdzi się w daniach wymagających wyrazistej struktury mięsa
Co zrobić z piersi z indyka?
Pierś z indyka jest szeroko wykorzystywana w kuchni europejskiej, amerykańskiej oraz śródziemnomorskiej jako podstawowe źródło białka w daniach głównych i sałatkach. Sprawdza się w kuchni polskiej jako składnik kotletów, rolad i pieczeni, a także w kuchni azjatyckiej – po pokrojeniu w cienkie paski i podsmażeniu w woku. Często stosowana jest w dietach niskotłuszczowych jako alternatywa dla czerwonego mięsa. Można z niej przygotować buliony, sosy, szaszłyki, potrawki oraz wykorzystać do kanapek i wrapów po wcześniejszym ugotowaniu lub upieczeniu.
Jak przechowywać pierś z indyka?
Surową pierś z indyka należy przechowywać w lodówce w temperaturze od 0°C do 4°C i spożyć w ciągu 1–2 dni od zakupu. Jeśli nie planuje się jej użyć w krótkim czasie, można ją zamrozić – najlepiej w temperaturze −18°C, co pozwala na jej przechowywanie do 6 miesięcy bez istotnej utraty jakości organoleptycznej. Pierś pakowaną próżniowo lub w formie przetworzonej (np. gotowanej lub wędzonej) należy przechowywać zgodnie z terminem przydatności do spożycia podanym przez producenta. Po rozmrożeniu nie należy ponownie zamrażać mięsa.
