szynka

szynka

Opis ogólny: Szynka to wyrób mięsny, najczęściej pozyskiwany z tylnej części tuszy wieprzowej, choć może być również wytwarzany z mięsa innych zwierząt, takich jak indyk czy dzik. Występuje w różnych odmianach: surowej, dojrzewającej, wędzonej, gotowanej lub pieczonej. W zależności od metody produkcji różni się konsystencją, smakiem oraz aromatem. Inne określenia handlowe i potoczne to: szynka gotowana, szynka wędzona, szynka dojrzewająca, prosciutto, jamón, ham.Szynka – składniki odżywcze:

• Energia: 107 kcal (dla 100 g szynki wieprzowej gotowanej bez kości, o umiarkowanej zawartości tłuszczu)
• Białko: 17,86 g
• Tłuszcz ogółem: 2,68 g
• • w tym kwasy tłuszczowe nasycone: 0,89 g
• • kwasy tłuszczowe trans: 0 g
• Błonnik pokarmowy: 0 g
• Węglowodany ogółem: 3,57 g
• • w tym cukry: 3,57 g
• Sód (Na): 821 mg
• Cholesterol: 54 mg
• Żelazo (Fe): 0,64 mg
• Wapń (Ca): 0 mg
• Witamina C (kwas askorbinowy): 0 mg
• Witamina A (IU): 0 IU

Szynka – historia i pochodzenie: Szynka wywodzi się z czasów starożytnych, gdy solenie i suszenie mięsa należało do głównych metod utrwalania żywności. Spożywana była już w starożytnym Rzymie, gdzie powstały pierwsze techniki dojrzewania szynki. Tradycja jej wytwarzania rozwinęła się w wielu krajach Europy, zwłaszcza we Włoszech, Hiszpanii i Niemczech, gdzie do dziś produkuje się najbardziej znane jej odmiany, takie jak prosciutto di Parma czy jamón ibérico.Szynka – odmiany:

• Prosciutto – włoska szynka dojrzewająca, najczęściej spożywana na surowo, zazwyczaj w cienkich plasterkach
• Jamón serrano – hiszpańska szynka surowa dojrzewająca, o intensywnym smaku i aromacie
• Jamón ibérico – hiszpańska szynka z czarnej świni iberyjskiej, sezonowana nawet przez kilka lat
• Szynka parmeńska – odmiana prosciutto objęta chronionym oznaczeniem geograficznym, produkowana w regionie Emilia-Romania we Włoszech
• Szynka gotowana – delikatna w smaku, poddana wcześniejszemu gotowaniu lub pieczeniu
• Szynka wędzona – poddana obróbce dymem, o intensywniejszym smaku
• Szynka konserwowa – pakowana w puszcze, zwykle zawiera przeciwutleniacze i sól

Rodzaje szynki:

• Surowa – np. prosciutto, jamón; spożywana po dojrzewaniu, bez obróbki cieplnej
• Gotowana – łagodniejsza w smaku, mniej intensywna aromatycznie
• Wędzona – o intensywniejszym profilu smakowym, często używana w kanapkach lub jako dodatek do dań na ciepło
• Pieczona – przygotowywana przez pieczenie, podawana na ciepło lub zimno
• Konserwowa – pakowana hermetycznie, o wydłużonym okresie przydatności do spożycia
• Krojona w plastry – sprzedawana jako produkt gotowy do spożycia, najczęściej używana w kanapkach
• Blokowa – oferowana w formie bloków do samodzielnego krojenia lub pieczenia

Szynka – zamienniki:

• Boczek – do potraw wymagających tłustszego, wędzonego mięsa; należy odpowiednio zmniejszyć ilość dodawanego tłuszczu
• Szynka drobiowa – lżejszy zamiennik o łagodniejszym smaku; dobrze sprawdza się w kanapkach i sałatkach
• Salami – szczególnie do dań na zimno oraz pizzy; charakteryzuje się inną strukturą i wyższą zawartością tłuszczu
• Chorizo – alternatywa o ostrzejszym smaku w potrawach kuchni hiszpańskiej; wpływa na pikantność potrawy
• Polędwica – do dań, w których pożądany jest delikatniejszy smak mięsa

Co zrobić z szynki?: Szynka to uniwersalny składnik wykorzystywany w wielu kuchniach świata – szczególnie śródziemnomorskiej, środkowoeuropejskiej i amerykańskiej. Może stanowić bazę kanapek, rolad, sałatek, zapiekanek, omletów oraz pizzy. W kuchni włoskiej często serwuje się ją jako przystawkę w zestawieniu z melonem, rukolą lub serem. W kuchni hiszpańskiej występuje jako tapas, natomiast w kuchni polskiej używana jest zarówno w daniach obiadowych, jak i do domowej produkcji wędlin.Jak przechowywać szynkę?: Szynkę należy przechowywać w lodówce w temperaturze od 0 do 4°C – najlepiej w oryginalnym opakowaniu lub szczelnie owiniętą folią spożywczą. Szynki dojrzewające w całości, takie jak prosciutto, można przechowywać w chłodnym miejscu, chronionym przed dostępem powietrza. Po otwarciu należy spożyć je w ciągu kilku dni. Szynkę można również zamrażać – najlepiej w porcjach, aby uniknąć powtórnego rozmrażania; powinno się ją zużyć w ciągu 2–3 miesięcy od zamrożenia. Przed spożyciem należy rozmrażać ją powoli w lodówce.