udka z indyka

Udka z indyka, znane również jako podudzia z indyka lub golonki z indyka, to część tuszy ptaka pochodząca z dolnej części nogi. Charakteryzują się ciemniejszym, bardziej soczystym mięsem niż filet z piersi i wymagają dłuższej obróbki cieplnej. Mięso z udek z indyka jest często wykorzystywane w potrawach duszonych, pieczonych lub gotowanych, ponieważ zawiera więcej tkanki łącznej, która rozpada się podczas gotowania, nadając potrawie charakterystyczną konsystencję i smak. W kuchni stosuje się je zarówno z kością, jak i w wersji bez kości i skóry.

Udka z indyka – składniki odżywcze

informacje dotyczą: surowych udek z indyka bez skóry i bez kości na 100 g produktuwartości:

• Energia: 107 kcal
• Białko: 19,64 g
• Tłuszcz całkowity: 3,57 g
• Tłuszcze nasycone: 0,89 g
• Tłuszcze trans: 0 g
• Cholesterol: 80 mg
• Węglowodany ogółem: 0,89 g
• Cukry: 0,89 g
• Błonnik pokarmowy: 0 g
• Wapń (Ca): 18 mg
• Żelazo (Fe): 0,96 mg
• Sód (Na): 268 mg
• Witamina C (kwas askorbinowy): 1,1 mg
• Witamina A (IU): 0 IU

Udka z indyka – historia i pochodzenie

Udka z indyka pochodzą od indyka zwyczajnego (Meleagris gallopavo), ptaka wywodzącego się z Ameryki Północnej. Indyki zostały udomowione przez rdzennych mieszkańców Meksyku już około 800 roku n.e., a do Europy dotarły w XVI wieku. Mięso tych ptaków szybko zyskało popularność, szczególnie w okresie świątecznym. Obecnie indyki hoduje się na całym świecie, a ich podudzia stanowią ceniony składnik kuchni domowej i zawodowej.

Udka z indyka – odmiany

• Udka z indyka z kością i skórą – wykorzystywane głównie do pieczenia i duszenia ze względu na wyrazisty smak nadawany przez skórę i kość.
• Udka z indyka bez kości – wygodne w użyciu, nadają się do szybkiej obróbki w potrawach smażonych lub grillowanych.
• Udka z indyka bez skóry – preferowane do potraw o niższej zawartości tłuszczu lub w daniach, w których skóra nie jest potrzebna, np. gulaszach czy pasztetach.

Udka z indyka – rodzaje

• Surowe – dostępne świeże lub schłodzone, przeznaczone do dalszej obróbki cieplnej.
• Mrożone – można je długo przechowywać, dobrze nadają się do pieczenia i gotowania.
• Wędzone – poddane obróbce wędzarniczej, gotowe do spożycia lub dalszej obróbki.
• Gotowane – wstępnie ugotowane w wodzie lub bulionie, wykorzystywane w daniach gotowych.
• Konserwowane – spotykane rzadko, dostępne w formie słoikowej lub w puszce.

Udka z indyka – zamienniki

• Udka kurczaka – mniejsze i delikatniejsze w smaku, można je stosować w tej samej proporcji, ale wymagają krótszego czasu gotowania.
• Mięso z górnej części ud indyka (tzw. biodro) – podobne w strukturze i smaku, czas obróbki cieplnej może być zbliżony; można je zamieniać proporcjonalnie wagowo.
• Mięso wołowe na gulasz (np. łopatka) – alternatywa do długo duszonych potraw, wymaga dłuższego gotowania, zapewnia podobną głębię smaku; konieczne może być dostosowanie przypraw.
• Mięso wieprzowe z łopatki – odpowiednie do dań duszonych i pieczonych, zwłaszcza w kuchni fusion; zaleca się dostosować przyprawy i czas przygotowania.

Co zrobić z udka z indyka?

Udka z indyka to wszechstronny składnik wykorzystywany w wielu kuchniach świata – od dań kuchni amerykańskiej, takich jak pieczone podudzia z sosem żurawinowym, przez tureckie potrawy duszone z warzywami, po francuskie confit de dinde, czyli powoli duszone mięso w tłuszczu. W kuchni polskiej udka z indyka są częstym składnikiem pieczeni, pasztetów i rosołów, a także dań jednogarnkowych. Dzięki zwartej strukturze i intensywnemu smakowi idealnie komponują się z warzywami korzeniowymi, kaszami oraz jako baza do farszów.

Jak przechowywać udka z indyka?

Surowe udka z indyka należy przechowywać w lodówce w temperaturze 0–4°C i spożyć w ciągu 2–3 dni od zakupu. Można je również zamrozić – w temperaturze −18°C zachowują jakość do 6 miesięcy. Po rozmrożeniu należy je spożyć w ciągu 24 godzin. Udka gotowane i pieczone można przechowywać w lodówce do 3 dni w szczelnym pojemniku, a wersje mrożone po obróbce cieplnej – do 2 miesięcy. Wędzone udka z indyka najlepiej przechowywać w lodówce, w oryginalnym opakowaniu lub owinięte w folię spożywczą, do 7 dni po otwarciu. Mięsa wcześniej rozmrożonego nie należy zamrażać ponownie.