zielone pesto

Zielone pesto, znane również jako pesto alla genovese, to klasyczny włoski sos pochodzący z regionu Liguria. Jego podstawowymi składnikami są świeża bazylia, oliwa z oliwek, ser parmezan, orzechy piniowe, czosnek i sól, które są ucierane na gładką masę w moździerzu lub miksowane. Charakteryzuje się intensywnym, ziołowo-orzechowym smakiem i aromatem. Pesto jest wykorzystywane jako dodatek do makaronu, pieczywa, warzyw oraz jako składnik marynat i dipów. Inne określenia stosowane potocznie to pesto zielone, sos bazyliowy lub pesto liguryjskie.

Zielone pesto – składniki odżywcze

Energia: 464 kcal
Białko: 3,57 g
Tłuszcz ogółem: 50 g
• w tym kwasy tłuszczowe nasycone: 7,14 g
• w tym kwasy tłuszczowe trans: 1,79 g
Cholesterol: 18 mg
Błonnik pokarmowy (ogółem): 3,6 g
Węglowodany przyswajalne: 7,14 g
• w tym cukry ogółem: 0 g
Sód: 607 mg
Wapń (Ca): 214 mg
Witamina C (kwas askorbinowy): 8,6 mg
Żelazo (Fe): 0 mg
Witamina A (jednostka IU): 0 IU
Dane dotyczą produktu w wersji gotowej, niepasteryzowanej, na 100 g.

Zielone pesto – historia i pochodzenie

Zielone pesto pochodzi z włoskiego regionu Liguria, a dokładnie z Genui – stąd pełna nazwa pesto alla genovese. Pierwsze wzmianki o tym sosie sięgają XIX wieku, choć jego poprzednik – moretum – znany był już w czasach starożytnego Rzymu. Pesto genueńskie było pierwotnie przygotowywane ręcznie w moździerzu, a jego podstawę stanowiła lokalna bazylia uprawiana na nadmorskich wzgórzach. Z czasem pesto zyskało międzynarodową popularność jako jeden z najbardziej rozpoznawalnych włoskich sosów.

Zielone pesto – odmiany

Pesto alla genovese – klasyczna odmiana na bazie bazylii, oliwy z oliwek, orzechów piniowych, parmezanu i czosnku.
Pesto alla siciliana (pesto rosso) – odmiana sycylijska zawierająca suszone pomidory, ricottę i migdały.
Pesto di rucola – wersja przygotowywana z rukoli zamiast bazylii.
Pesto di prezzemolo – pesto na bazie natki pietruszki.
Pesto di zucchine – wariacja z cukinią jako głównym składnikiem.
Pesto di agrumi – cytrusowa odmiana z dodatkiem startej skórki cytrusów lub soku.

Rodzaje zielonego pesto

świeże – dostępne w opakowaniach chłodzonych; należy zużyć w krótkim czasie po otwarciu,
pasteryzowane – dostępne w słoikach, o dłuższym terminie przydatności,
mrożone – dostępne w formie kostek lub słoiczków do rozmrożenia,
domowe – przygotowywane samodzielnie ze świeżych składników.

Zielone pesto – zamienniki

Pesto z rukoli – podobna konsystencja i sposób użycia, smak bardziej pikantny; wymaga ewentualnej korekty ilości soli.
Sos z natki pietruszki i czosnku – intensywny, ziołowy smak; sprawdzi się do makaronów i mięs; warto zmniejszyć ilość czosnku.
Tapenada – pasta z oliwek o podobnej konsystencji, bardziej słona; niezalecana jako zamiennik w daniach delikatnych.
Zielona chimichurri – argentyńska salsa z ziół, czosnku i octu; pasuje do mięs i warzyw; nie stosować jako bezpośredniego zamiennika w makaronach.
Purée z suszonych pomidorów i orzechów – gęste i aromatyczne; może pełnić funkcję sosu kanapkowego lub bazy do past.

Co zrobić z zielonego pesto?

Zielone pesto jest szeroko wykorzystywane w kuchni włoskiej, głównie jako sos do makaronów typu spaghetti, trofie czy linguine. Używa się go również jako dodatku do pieczywa, składnika kanapek, bazy do marynat mięsnych, dodatku do ryb oraz dipu do warzyw. Może być mieszane z serkami twarogowymi, jogurtem lub majonezem, tworząc pasty kanapkowe. W kuchniach międzynarodowych pesto zyskało uznanie jako wszechstronny składnik do zapiekanek, pizzy, sałatek z grillowanymi warzywami oraz jako alternatywa dla tradycyjnych sosów w daniach wegetariańskich i śródziemnomorskich.

0 ocen

0 komentarzy