zielony barwnik
Opis ogólny
Zielony barwnik, znany również jako barwnik spożywczy E142 (zielony S) lub chlorofil, to dodatek intensyfikujący kolor żywności do odcieni zieleni. W kuchni przemysłowej i domowej jest stosowany głównie do dekoracji ciast, cukierków, deserów oraz napojów. W zależności od pochodzenia może być pozyskiwany syntetycznie lub naturalnie, z roślin zawierających chlorofil, takich jak szpinak czy lucerna. Różne formy barwnika pozwalają dostosować go do wymagań konkretnych technologii kulinarnych, takich jak wypieki, produkty mrożone czy masy cukiernicze.
Zielony barwnik – składniki odżywcze
dla formy: barwnik spożywczy, syntetyczny, 100 gwartości:
- Energia: 0 kcal
- Białko: 0 g
- Tłuszcze: 0 g
- Sód: 0 mg
- Węglowodany: 0 g
Zielony barwnik – historia i pochodzenie
Zielony barwnik w formie naturalnej był stosowany już w starożytnym Egipcie i Rzymie, gdzie kolor uzyskiwano z roślin. W Europie, w ziołolecznictwie klasztornym, wykorzystywano chlorofil jako barwnik do potraw i mikstur. Barwniki syntetyczne pojawiły się w XIX wieku wraz z rozwojem przemysłu chemicznego. Zielony barwnik E142 został dopuszczony do użytku w wielu krajach w XX wieku, chociaż jego stosowanie jest lokalnie regulowane przepisami prawa żywnościowego.
Zielony barwnik – odmiany
- chlorofil naturalny (E140) – pozyskiwany z liści roślin, często stosowany w kuchni wegańskiej i zdrowej żywności
- chlorofilina (E141) – zmodyfikowany chlorofil z dodatkiem jonów miedzi, bardziej stabilna termicznie
- zielony S (E142) – syntetyczny barwnik rozpuszczalny w wodzie, używany w przetwórstwie spożywczym
Rodzaje zielonego barwnika
- proszek – najczęściej spotykana forma, łatwa w dozowaniu
- ciecz – barwnik rozpuszczony w wodzie lub glikolu, stosowany do napojów i lukrów
- żel – koncentrat wykorzystywany w dekoracji cukierniczej
- spray – forma do dekoracji powierzchniowej, np. czekoladek lub tortów
- barwnik naturalny z roślin – przygotowywany domowym sposobem z blendowanych liści zielonych warzyw
Zielony barwnik – zamienniki
- matcha – proszek z zielonej herbaty, nadaje naturalną zieloną barwę oraz delikatny aromat, wpływa na smak
- szpinak lub jarmuż – przetarte liście mogą być używane w wypiekach i makaronach jako naturalne źródło koloru; lekko zmieniają smak potraw
- chlorofil w płynie – naturalna wersja barwnika, dostępna w sklepach ze zdrową żywnością
- spirulina w proszku – intensywny zielony barwnik naturalny; należy stosować w niewielkich ilościach dla uzyskania intensywnej barwy
Co zrobić ze zielonego barwnika?
Zielony barwnik jest charakterystyczny dla kuchni cukierniczej, w której stosuje się go do barwienia lukrów, kremów, galaretek, makaroników oraz tortów tematycznych. Często jest wykorzystywany w wypiekach okolicznościowych, takich jak ciasta wielkanocne czy na Dzień Świętego Patryka. W kuchni azjatyckiej i wegańskiej naturalne odpowiedniki zielonego barwnika występują w zielonych koktajlach, lodach z matchy oraz deserach ryżowych. W napojach barwnik nadaje kolor koktajlom, lemoniadom i herbatom mrożonym.
Jak przechowywać zielony barwnik?
Zielony barwnik w postaci proszku należy przechowywać w szczelnie zamkniętym pojemniku, w chłodnym, suchym i zacienionym miejscu. Forma płynna wymaga przechowywania w lodówce, najlepiej w temperaturze od 4 do 8°C, z dala od światła. Barwnik w żelu należy trzymać w oryginalnym opakowaniu, zabezpieczonym przed dostępem powietrza. Preparaty oparte na naturalnych składnikach, takie jak domowy chlorofil, można zamrażać w pojemnikach na kostki lodu i przechowywać do 6 miesięcy. Niektóre syntetyczne barwniki są wrażliwe na działanie niskich temperatur – producent powinien wskazać odpowiednie warunki przechowywania na etykiecie.
